عمل کاشت ایمپلنت معمولاً تحت بیحسی انجام میشود و بیمار در طول عمل هیچ دردی حس نمیکند. پس از عمل ممکن است بیمار با مقداری درد و ناراحتی مواجه شود که با مصرف مسکن قابل کنترل است.
ایمپلنت دندان یکی از نوآوریهای پزشکی در زمینه دندانپزشکی است که به عنوان جایگزینی برای دندانهای از دست رفته مورد استفاده قرار میگیرد. جایگزینی دندانهای از دست رفته نه تنها به بازگرداندن زیبایی ظاهری شخص کمک میکند، بلکه عملکرد دهان و دندان را نیز بهبود میبخشد.
ایمپلنت دندان یک ساختار مصنوعی است که به عنوان ریشه دندان جایگزین در فک قرار میگیرد. این ساختار معمولاً از تیتانیوم ساخته شده و با استخوان فک جوش میخورد. بعد از جوش خوردن ایمپلنت با استخوان، دندان مصنوعی به آن وصل میشود و به طور کلی عملکردی مشابه دندان طبیعی دارد.
ایمپلنتهای دندان به دو نوع اصلی تقسیم میشوند:
ایمپلنتهای اندوستئال: این نوع ایمپلنت درون استخوان فک قرار میگیرد و بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد. ایمپلنتهای اندوستئال به شکل پیچ، سیلندر یا صفحه هستند.
ایمپلنتهای سوبپریوجنیک: این نوع ایمپلنت بر روی استخوان فک قرار میگیرد و کمتر استفاده میشود. این ایمپلنتها برای افرادی که دارای استخوان کافی نیستند، مناسب هستند.
کاشت ایمپلنت دندان مراحل خاصی دارد که به شرح زیر است:
پزشک متخصص ابتدا وضعیت دهان و دندانهای بیمار را بررسی میکند. این مرحله ممکن است شامل عکاسی با اشعه ایکس یا سیتیاسکن باشد.
اگر استخوان فک برای قرار دادن ایمپلنت کافی نباشد، ممکن است بیمار نیاز به پیوند استخوان داشته باشد. این مرحله میتواند زمانبر باشد.
در این مرحله، پزشک با استفاده از بیحسی موضعی یا بیهوشی عمومی ایمپلنت را در استخوان فک قرار میدهد. این عمل ممکن است یک الی دو ساعت طول بکشد.
پس از قرار دادن ایمپلنت، چند ماه زمان میبرد تا ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد. این مرحله به عنوان اوستئینتگریشن شناخته میشود.
پس از مرحله جوش خوردن، میتوان دندان مصنوعی را که ممکن است به صورت یک دندان تکی یا یک بریج باشد، روی ایمپلنت قرار داد.
پس از قرار دادن دندان مصنوعی، بیمار باید به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کند تا وضعیت ایمپلنت بررسی شود.
ایمپلنتهای دندان دارای مزایای فراوانی هستند که به برخی از مهمترین آنها اشاره میکنیم:
ظاهر طبیعی: ایمپلنتها به گونهای طراحی شدهاند که مشابه دندانهای طبیعی به نظر میرسند و در نتیجه زیبایی هر فرد را تحتتأثیر قرار نمیدهند.
عملکرد بالاتر: با ایمپلنتهای دندانی، بیمار میتواند به راحتی غذا بخورد و صحبت کند، مشابه دندانهای طبیعی.
دوام و ماندگاری: ایمپلنت دندان معمولاً بیش از ۱۰ سال ماندگاری دارد و در برخی موارد ممکن است تا یک عمر هم دوام بیاورد.
حفظ ساختار فک: ایمپلنتها به جلوگیری از تحلیل استخوان فک کمک میکنند و ساختار صورت را حفظ میکنند.
عدم تأثیر بر دندانهای مجاور: بر خلاف بریجها، ایمپلنتها نیازی به تراشیدن دندانهای مجاور ندارند.
با وجود مزایای ایمپلنت دندان، این روش نیز ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد:
هزینه بالا: ایمپلنتهای دندانی یکی از گزینههای گرانقیمت جبران دندانهای از دست رفته هستند.
درد و ناراحتی: عمل جراحی کاشت ایمپلنت ممکن است با درد، تورم و ناراحتی به همراه باشد.
نیاز به مراقبت و نگهداری: برای حفظ سلامت ایمپلنت، بیمار باید بهداشت دهان و دندان را رعایت کند و به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کند.
عوارض جراحی: مانند هر عمل جراحی دیگری، عوارضی مانند عفونت، خونریزی و ناهنجاری در جوش خوردن ایمپلنت ممکن است رخ دهد.
این پروسه معمولاً بین ۳ تا ۶ ماه طول میکشد تا ایمپلنت به طور کامل با استخوان فک جوش بخورد.
بله، افراد مسن نیز میتوانند ایمپلنت دندان دریافت کنند، به شرطی که وضعیت سلامت عمومی آنها مناسب باشد.
بله، برای حفظ ایمپلنت، بیمار باید بهداشت دهان و دندان را رعایت کند و به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کند.
بله، ایمپلنتها عملکرد مشابه دندانهای طبیعی دارند و بیماران میتوانند با آنها به راحتی غذا بخورند.